مفرد مؤنث غائب

خدای من. نمی‌دونید چه ذوق عظیمی کردم وقتی این صفحه رو روبه روی خودم دیدم. اوه می‌دونید بعد چند وقت؟ :))))

 چه اتفاقاتی که از مرداد سال قبل تا الان نیفتاده پسر.

مطمئن‌ام من‌لی‌غیرک خیلی بیشتر طالب شنیدن این خبرها بود بیشتر دوست داشت حال و احوال رفیق باکلک‌اش که ولش کرده رو بدونه، خودم هم حتی بیشتر دوست داشتم با اون درمیون بذارم. بیخیال. 

دیشب تا صبح رو خونه یکی از اقوام بودم با دخترهایی هم سن و سال خودم و کوچک‌تر، اکثر اوقات تو این جمع منِ ساکتی از خودم نمی‌دیدم. آخ آخ ولی دیشب فهمیدم چه بلایی سرم اومده چه منِ جامعه‌گریزی دارم تحویل خودم می‌دم. می‌تونم بگم ساعت‌های اولیه‌ی صبح از اونجا فرار کردم تا نجات بدم خودم رو. :))) 

آمم. بچه‌ها نیاز دارم با کلی ناز و نوازش و قربون صدقه، به خودم تفهیم کنم ناچاره با آدمای بیرون این چاردیواری مجازی ارتباط داشته باشه، باید دست‌اش رو خیلی لطیف بگیرم و ببرم بیرون و بگم این آدم‌ها در ظاهر انقدر بزرگ‌اند، خیلی‌هاشون از درون پوچ پوچ‌ان و دلیل نداره فریب‌ دبدبه کبکبه‌ی ظاهری‌شون رو بخوری و از این آدم‌های پوچ فرار کنی.

کاش نجات پیدا کنی من جان. کاش نجات پیدا کنی...

راستش رو بخواین روال پیش‌رفت این روزها خیلی دردناک و نچسبه.

قبلا گفتم که اگه آدم نزدیک باشه از شدت  سر شلوغی بنرکه، موی گندیده این قضیه می‌ارزه به این‌که با وجود کلی کار، مبهم باشه و روزاش رو شبیه علامت سوالی بگذرونه که روز به روز تحلیل می‌ره

و اوه ازتاریخ و زمانی که سر ساعت صفر عاشقی عوض می‌شه و قلبت رو فرو می‌ریزه.

این روزا عجیب و نچسبه، اتفاقی که می‌تونست خیلی خوشحال کنه من رو و حتی به ذوق بیاره، تندترین عکس العمل‌ام بهش این بود که اوه خدای من نه!

این به این معنیه که هر چیزی بخواد خلوت منو بهم بزنه حتی اگه دوست داشتنی‌ترین چیز تا همین چندسال قبل باشه، الان بسیار دوست نداشتنی و سرسام آوره و حتی قابلیت این رو دارم که به خاطر این حس عذاب وجدان بگیرم..

+اون‌جایی  که فکر می‌کنی همه چی تموم شده  و بالاخره از پس‌ همه چیز براومدی، زمان زیادی نمی‌گذره و حتی نمی‌ذاره که حلاوت این موضوع توی دلت ته نشین بشه..

 بزرگ شدم، بدون این که بزرگ بشم...

چه بحران ترسناکی....

و مادر بودنم ....

 قبل از باز کردن این صفحه  کلی کلمات و جملات زیبا سر هم کرده بودم که برای این پست پیاده کنم..اما الان واقعا به شدت و حدّت سخت بودنش پی بردم

تا الان اسم‌های انتخابی زیادی داشتم برا دخترم اما الان قطعی‌ترینش جانان یا آیه‌ست

احتمال اینکه تغییر کنه هم هست حتی:)

 توی آمال خودم  قراره مادری  باشم   که در کنار مهربونی و اینکه حتی حاضره جونش رو فدای بچه‌ش کنه،مستقل بودن رو یاد فرزندش بده

 این رو متوجه بشه که درسته من و پدرش همیشه پشتش هستیم اما کسی که قراره گلیم‌اش  رو از آب دربیاره فقط و فقط خودشه 

دوست ندارم مهربون و دلسوز بودن من نسبت بهش بشه  عادت یا حتی نقطه ضعف‌اش و دلیلی بر اینکه اون همیشه چشم اتظار کمک و حمایت باشه حتی وقتی چندین و چند ساله شد..

بهش یاد می‌دم خودش رو جوری که هست بپذیره و و اونقدر اعتماد به نفس کافی داشته باشه که با هیچ حرفی که به مذاقش خوش نیومد فرو نریزه. حتی تلخ ترین حرف­ها . حتی مشکلایی که بروزش دست خودش نبوده (امیدوارم هیچ وقت همچین حسی رو تجربه نکنه)

دوست دارم یه روزی یه جایی نوشته باشه که اگه صد بار دیگه قرار بود به دنیا بیام قطعا دوست داشتم بچه‌ی همین مادر و پدر باشم

ممنون از شروع کننده­‌ی این چالش بلاگردون و فرشته­‌ی عزیز که توسط اون دعوت شدم^_^

 من نیز دعوت می­کنم از خانم مارچ و گلاویژ و واران عزیز:)

هو المصور

سلام

سلامی گرم.. خیلی گرم

اون قدر که این فضا برای هیچ کدوم‌مون غریب نباشه.

 حس الان من شبیه کسایی هست که از وطن، از خونه قدیمی‌شون دل کندن و رفتن یه جای تازه..

 به خونه‌ی 5 ساله‌ی خودم خیلی عادت کرده بودم 5 سال واقعا کم نیست.

اما بذارین بهتون بگم که لازم بود این تغییر. شاید باید این اتفاق خیلی وقت پیش می‌افتاد...

همیشه که نمیشه دوست داشتنیها رو نگه داشت و ادامه داد نه؟

اما این به معنی این نیست که بخوام بلایی سر من لی غیرک بیارم...نه بیشتر از این حرفا حُب‌اش تو دلم خونه کرده....

اسم و رسم اینجا هم خیلی ناخودآگاه عربی شد..

چرا مفرد مونث غائب؟ نمی‌دونم....حس خوبی بهم می‌ده این اسم..

خلاصه شمایی که صبح بیدار شدین دیدین یه نفر تازه دنبال‌‌تون کرده:)))
منم ..همون که قطعا شناختید^_^